Historie

2020 – 2022: Corona en hoogtepunten
Nemelaer, al enkele jaren onder de leiding van trainer Theo van Geffen, timmert aan de weg. Het eerste elftal verjongt en ligt in 2020 goed op koers zowel in de competitie als in de beker. Helaas wordt dit voetbalseizoen afgebroken door de corona pandemie en niet meer hervat. Ook het seizoen daarop is corona de spelbreker. Voor de club spannende tijden, nauwelijks omzet en wel kosten. Opnieuw dankzij de leden, vrijwilligers, sponsoren en overheidsbijdragen komt de club deze moeilijke periode door. Het lukt Nemelaer, mede dank zij allerlei creatieve activiteiten, de leden te blijven binden en te boeien. Helaas overlijdt ook een Nemelaer speler, Peter Panhuizen keeper van de veteranen, in het voorjaar 2020 aan de gevolgen van corona. Ook andere Nemelaer coryfeeën overlijden plotseling: begin 2021 Adrienne Verschuuren, oud bestuurslid en groot animator van het meisjes en dames voetbal, en in februari 2022 oud en ere voorzitter Frans Bertens en enkele maanden later consul, onderhoud en materiaal man Jan van den Anker.

Het seizoen 2021-2022 wordt het seizoen dat met onderbrekingen wel wordt uitgespeeld. En wat voor een seizoen! Het lukt Nemelaer 2 om kampioen te worden van de reserve hoofdklasse en daarna wordt Oranje Wit 2 verslagen en is Nemelaer 2 districtskampioen Zuid 1. In de strijd om het landskampioenschap wordt Nemelaer 2 op sportcomplex de Toekomst in Amsterdam in de halve finale uitgeschakeld door Ajax 2. Het klapstuk van het seizoen komt van Nemelaer 1 dat de tweede plaats behaald in de reguliere competitie en daarmee een plek in de nacompetitie voor promotie naar de hoofdklasse veroverd. Na twee fantastische overwinningen op Fortuna Wormerveer (3-1) en TAC’90 (2-1) volgde op 26 juni 2022 in Wijchen de climax met de wedstrijd tegen hoofdklasser Longa’30 uit Lichtenvoorde. Deze nacompetitie leefde enorm in het dorp Haaren en na de fantastische steun en sfeer tijdens de twee thuiswedstrijden liep nu heel Haaren uit voor het spektakelstuk in Wijchen. Nemelaer startte de wedstrijd bijzonder voortvarend en stond al na een half uur met 3-0 voor. Longa’30 kwam nog voor rust terug tot 3-1 en wist snel na de rust de 3-2 te scoren. Het was weer een wedstrijd en wat voor een. Na zeventig minuten scoort Longa’30 de 3-3. Nemelaer had direct een antwoord en scoort de 4-3 en kort daarna de 5-3 met nog ruim 10 minuten te spelen. Nemelaer had de wedstrijd en daarmee promotie naar de hoofdklasse in handen. Een eigen doelpunt en een doelpunt vlak voor tijd zorgde echter voor de eindstand van 5-5 en een verlenging. In deze verlenging was Nemelaer fysiek en mentaal geknakt en liep Longa’30 uit naar een geflatteerde 8-5 overwinning. Tijdens en na de wedstrijd werden de spelers ontzettend gesteund door de talrijke supporters uit Haaren die voor een onvergetelijke sfeer zorgden en het team na terugkeer in Haaren een fantastische ontvangst zorgden en samen met de spelers op sportpark De Walzaad het seizoen afsloten. De trots overheerste maar ook de teleurstelling bleef voelbaar omdat Nemelaer er deze keer zo ontzettend dichtbij was.

2010 – 2019: Eerste klasser met een klasse accommodatie
In haar eerste seizoen in de 1e klasse 1C 2010 -2011 wist Nemelaer zich met verve te handhaven op een 8e plaats. Om in het daaropvolgende seizoen zelfs de nacompetitie te bereiken en te spelen voor een plek in de hoofdklasse. “Nemelaer goes to the hoofdklasse”. Helaas werd de wedstrijd tegen het Zeeuwse Goes verloren en liep de gehoopte periode mis. De teleurstelling was groot, het volgende seizoen degradeert Nemelaer ook nog eens naar de tweede klasse. De haarenaren stellen het seizoen daarop echter snel orde op zaken in het laatste seizoen met Piet Drijvers als trainer. En na de 6-2 overwinning op SC ’t Zand met de doelpunten van Kevin van Kempen keren ze weer terug in de eerste klasse en blijven daarna een stabiele eerste klasser. Ook in 2019 bereikt Nemelaer 1 de nacompetitie voor promotie naar de hoofdklasse. Helaas werd Nemelaer al in de eerste nacompetitie wedstrijd, nota bene in het jubileum weekend van de club, uitgeschakeld. Ook het tweede elftal van Nemelaer promoveert in dit decennium naar de eerste klasse en enkele jaren later zelfs naar de reserve hoofdklasse, het hoogste niveau voor tweede elftallen. De damestak van Nemelaer groeit en is enkele seizoenen zelfs met drie dames elftallen actief op de zondag.

RKSV Nemelaer is naast de sportieve successen van Nemelaer 1, Nemelaer 2, Dames 1, lagere senioren en diverse jeugdelftallen, ook enorm gegroeid buiten het veld. De club staat bekend om haar swingende feesten zoals het oktoberfest, de playbackshow en de jaarlijkse activiteiten voor de jeugd zoals de penaltybokaal, kerstzaalvoetbaltoernooi en de ouder – kind wedstrijden. Ook de jeugdolympiades voor de gehele jeugd van Haaren die regelmatig door Nemelaer werden georganiseerd werden erg gewaardeerd door de inwoners van Haaren. Internationale jeugdtoernooien, jaarlijks naar Tynaarlo, voor meisjes het Cor Schrievertoernooi, carrousel trainingen voor de pupillen, Nemelaer investeert in de jeugd. De jeugdafdeling bloeit als nooit tevoren. Hechte vrienden- en vriendinnenteams worden steeds belangrijker en zorgen voor een gezellige sfeer op het sportpark en lange zondagmiddagen. Nemelaer heeft samenwerkingsverbanden met betaald voetbalverenigingen, veel vrijwilligers en  een lokale maatschappelijke functie waarbij diverse goede doelen gesteund worden. Ook qua sponsoring groeit de club, mede door de positieve uitstraling en regionale bekendheid die de club in de loop der jaren heeft vergaard.

De kantine was inmiddels wel aan een grondige renovatie toe. Door een aantal leden werd een voorstel voor nieuwbouw van de kantine gedaan. Met een 25% contributieverhoging en een obligatielening voor leden en andere dorpelingen werd deze nieuwbouw gefinancierd. Met de hulp van veel betrokken vrijwilligers die zich op allerlei manieren hebben ingezet bij deze nieuwbouw is een fantastische kantine gerealiseerd. Na de opening in 2016 krijgt de club van de gemeente Haaren een akkoord voor de aanleg van een kunstgrasveld in ruil voor het in eigen beheer nemen van het sportpark. Opnieuw stonden de vrijwilligers van Nemelaer op en onderhouden op een fantastische wijze het sportpark van Nemelaer. Ook de kleedkamers werden opgeknapt en een nieuwe bestuurskamer werd gerealiseerd. Na een aantal jaren hard werken beschikt Nemelaer over een prachtig voetbalcomplex De Walzaad voor de 650 leden. In 2019 wordt het 75 jaar jubileum van Nemelaer op een uitbundige wijze gevierd met activiteiten voor alle inwoners van Haaren. Al met al een club om trots op te zijn.

2000 – 2010: Sportieve groei, jeugdig elan en Nemelaer naar de eerste klasse
Deze jaren staan centraal voor een nieuw tijdperk bij RKSV Nemelaer. Voormalig Nemelaer 1 speler Piet Drijvers nam het trainersstokje over en onder zijn leiding wist Nemelaer in 2002 te promoveren van de 4e naar de 3e klasse. Volgens velen was dit het maximaal haalbare voor een vereniging uit een klein dorp als Haaren. Maar al gauw ontpopte de ploeg zich tot een stabiele 3e klasser en in het derde jaar werd een nieuw hoogtepunt in de historie van de club bereikt.

Met ruime voorsprong wist de ploeg zich, inmiddels versterkt met een aantal zeer jonge krachten, tot kampioen van de 3e klasse C in 2005 te kronen. Een ongekende prestatie die ook uitgebreid gevierd werd.

“Wat hebben die boeren toch te zoeken in de 2e klasse?”, was een veel gehoorde uitspraak als je mensen in de regio vertelde over het feit dat Nemelaer vanaf toen op een dergelijk niveau speelde. Met wederom een aantal jonge spelers, waarvan enkele terugkeerden van BVO verenigingen, en met ervaren spelers zoals Rick te Riele en Johan Vissers begon Nemelaer aan het nieuwe avontuur. Langzaam maar zeker groeide de ploeg in haar rol als 2e klasser. De eerste twee seizoenen werden op een verdienstelijke 9e en 7e plaats afgesloten. Voor veel ploegen bleek Nemelaer een stugge en moeilijk te kloppen tegenstander. In de daarop volgende seizoenen werd de eindklassering hoger en hoger en werd regelmatig een periodetitel behaald die recht gaf op de nacompetitie. Dit waren mooie wedstrijden met veel publiek die helaas nog niet tot promotie naar de 1e klasse leidden.

In het seizoen 2009/2010 lukte dat wel. Met 42 punten uit 22 wedstrijden en een doelsaldo van +24 wist Nemelaer de 4e plek te veroveren en de 3e periodetitel. Na een bloedstollende nacompetitie werd uiteindelijk in de finale afgerekend met RKVVO. Op een volgepakt terrein bij Beerse Boys werd Nemelaer door de honderden meegereisde geel/groene fans naar een hoogtepunt in de historie van de club toegeschreeuwd. Na jaren van hard werken had de jonge ploeg, onder leiding van Piet Drijvers, historie geschreven in de Haarense voetbalgeschiedenis. Nemelaer naar de eerste klasse!

Jaren ’90: Damesvoetbal en Renovatie De Walzaad
In 1993 werd de aanzet gegeven voor een gedeeltelijke nieuwbouw van de accommodatie, bestaande uit een aantal kleedkamers, spelershome en een heuse zittribune. Ook de bestaande accommodatie onderging een grote renovatie zodat met het gouden jubileum eigenlijk sprake was van een compleet nieuw ogende, schitterende accommodatie, gerealiseerd met name door een ongekend grote inzet van vrijwilligers. Het 50 jaar jubileum wordt uitgebreid gevierd, misschien wel iets te uitgebreid want Nemelaer degradeert dat seizoen naar de vierde klasse. De vereniging telt dan 450 leden.

Sportief gezien wisselde Nemelaer in de jaren ’90 enkele keren de 4e klasse af voor de 3e klasse en vocht daarin regelmatig mooie derby’s uit met verenigingen uit de omgeving. Het damesvoetbal begon in de jaren 90  aan een ware opmars en het prestatieve niveau steeg naar steeds grotere hoogten en dat lokte ook weer speelsters uit omliggende gemeenten naar Haaren. Aan het einde van de jaren 90 telde Nemelaer zelfs drie damesteams die veel successen behaalden. De dames lieten zich niet alleen op het veld gelden maar ook tijdens feesten en de playbackschows. Ook bestuurlijk deden de dames mee en werden een vanzelfsprekende en onmisbare schakel in de Nemelaer familie.

Jaren ’70 – begin jaren ’90: Verjonging en groei
In 1974 wordt Nemelaer een zogenaamde omnivereniging met volleybal en badminton. Dit kwam de eenheid en ook de gezelligheid binnen de vereniging niet ten goede en de omnivereniging werd in 1977 alweer opgedoekt en was het voetbal wat de klok sloeg. In 1978 doet het meisjes- en vrouwenvoetbal haar intreden bij Nemelaer wat de eenheid en sfeer in de club zeer ten goede kwam. Eind van de zeventiger jaren werd in het bestuur een verjongingsproces doorgevoerd en een nieuw beleid ontwikkeld waarbij met name de jeugdopleiding grote aandacht kreeg. Ook deden zaken als shirtreclame, sponsoring en reclameborden hun intrede. Zoals bij zoveel andere verenigingen vormde de kantine-exploitatie een behoorlijk sterke bron van inkomsten. Dit alles schiep de mogelijkheden om het nieuwe beleid ook daadwerkelijk gestalte te geven.

De vereniging groeide en groeide en de jeugdafdeling, met inmiddels ook mini pupillen voetbal floreerde als nooit tevoren. Midden van de jaren tachtig waren er in een seizoen zelfs 24 elftallen actief, een nimmer gekend hoog aantal. De vereniging telde bijna 400 leden en de accommodatie begon uit haar voegen te barsten. Een noodverkleedlocatie (het oude politiebureau) en een derde veld boden soelaas. Dit derde veld werd in gebruik genomen tijden het uitbundig gevierde 40 jaar bestaan van de vereniging. In 1987 werd de supportersvereniging opgericht die niet alleen langs de lijn de club ondersteunde maar ook allerlei activiteiten voor de vereniging organiseerde. Deze ontwikkelingen en het hiervoor vermelde beleid hadden ook hun weerslag op de sportieve resultaten. Het vlaggenschip van de vereniging promoveerde in een tijdsbestek van 3 jaar (tussen 1987 en 1989) van de 2e klasse Afdeling naar de 4e klasse van de K.N.V.B. Een ongekend grote prestatie voor die jaren. Zelfs promotie naar de 3e klasse volgde in 1992. Voor een gemeenschap als Haaren een zeer hoge voetbalpositie.

1944 – jaren ’70: Opbouw van de vereniging
In het tweede verenigingsjaar ging onze vereniging van start met drie senioren- en twee juniorenelftallen. Door verlies van leden in verband met militaire dienst en andere omstandigheden konden deze elftallen niet gehandhaafd blijven.

Nieuwe problemen deden zich in deze periode voor: het eerste elftal, dat in de eerste klasse van de Brabantse Bond speelde, viel sterk terug in de competitie. Doordat er niet genoeg aanvulling kwam uit de jeugd, volgde degradatie naar de tweede klasse. Er werd niet meer getraind en gezien de slechte opkomst en de te hoge kosten voor het aantrekken van een trainer, besloot men te spelen zonder trainer. Daarbij kwam nog, dat de huur van het voetbalveld werd opgezegd. De moeilijkheden stapelden zich op.

In de algemene ledenvergadering in 1953 werd de suggestie geopperd de vereniging voor een jaar te schorsen, eventueel te ontbinden. Dankzij Christ Mulders kon de vereniging blijven draaien. Christ stelde een terrein beschikbaar. Door samenstelling van een geheel nieuw elftal werd het kampioenschap in de tweede klasse behaald, zij het nog steeds zonder trainer. Het jaar daarop volgde geen promotie, wel werd het kampioenschap behaald.

In dat jaar werd ook de jeugd flink aangevuld. Het gevolg hiervan was ook dat Nemelaer enkele zeer goede krachten verloor. In 1955 stelt de gemeente een nieuw terrein beschikbaar aan het huidige Leyepad, nog lang bekend als het ouwe voetbalveld en nu een mooie woonwijk. De vereniging ging van start op het nieuwe Nemelaer terrein, desondanks kon het oude spelpeil niet worden gehandhaafd en ging het met de seniorenelftallen snel bergafwaarts. Het dieptepunt werd bereikt: degradatie naar de derde klasse.

Er werd een mededelingenblad in het leven geroepen, waaruit elk lid het wel en wee van onze vereniging kon putten. Met een sterk verjongd elftal volgde weer promotie naar de tweede klasse. Met ongeveer hetzelfde elftal slaagde Nemelaer erin zelfs te promoveren naar de eerste klasse.

Hert aantal leden groeide, in 1965 110 leden, die niet alleen komen voetballen maar ook meedoen aan jaarlijkse activiteiten van de vereniging zoals het fameuze rikconcours, de skelterrace en de autopuzzeltocht. De vereniging lost alle schulden af en wordt financieel gezond. Nemelaer start met het pupillenvoetbal in 1966 wat leidde tot een stevige aanwas van jeugdige voetballers.

In 1967 wordt een begin gemaakt met de realisatie van een nieuwe voetbalaccommodatie. Vrijwel iedereen uit de Haarense gemeenschap draagt wel een  steentje bij aan de totstandkoming daarvan. In 1968 wordt het nieuwe complex “De Walzaad” feestelijk geopend.

Vóór 1944: Hoe het begon..
Vóór 1944 was in Haaren het beoefenen van de paardensport praktisch de enige sport die in clubverband werd bedreven. In velerlei opzichten was het zo geliefd, dat andere takken van sport nauwelijks gelegenheid kregen om van de grond te komen. Toch was er tijdens die laatste oorlogsjaren een groepje fanatieke jongeren die weg waren, beter gezegd wild waren, van voetbal. Zodanig zelfs dat bij hen snel het verlangen groeide ook in Haaren de voetbalsport in clubverband te beoefenen.

Een echte Haarense voetbalclub, aangesloten bij de Nederlandse Voetbalbond (N.V.B.) zou immers direct de aandacht trekken bij voetbalclubs in omringende plaatsen en Haarense voetballers, die hun toevlucht hadden gezocht tot deze clubs, doen besluiten zich aan te melden bij hun Haarense voetbalclub. Een vergadering werd belegd om tot oprichting van de Haarense voetbalclub te komen. De eerste inspanning hiertoe bleek te mislukken. Hoe kwam dat?

De burgemeester in die tijd, de Heer Panis, die zeer was verheugd  over het feit dat een alternatieve bezigheid voor de Haarense jeugd op zondagmiddag werd gecreëerd, was een man, die de Haarense geestelijkheid graag ter wille was. Daarom werd door hem deze geestelijkheid geraadpleegd over de op handen zijnde beslissing tot oprichting van een Haarense voetbalclub.

Pastoor Van de Broek was resoluut in zijn opvatting en wilde niets van deze plannen weten. De Haarense geestelijkheid in die tijd, regeerde met vaste hand en stelde dan ook zijn niet te verstane eisen, die op het volgende neerkwamen:

• alle leden zouden van onbesproken gedrag en lid van de H. Familie moeten zijn;
• er mocht niet tijdens de Missen en onder het Lof worden gevoetbald;
• op het veld was de aanwezigheid van dames verboden;
• gehuwden en ongehuwden moesten gescheiden, in aparte elftallen, voetballen (ter voorkoming van wederzijdse beïnvloeding);
• blote knieën waren taboe en
• er mocht slechts worden gevoetbald tegen plaatselijke clubs!

Aan de eerste vijf eisen was nog wel te voldoen maar de laatste eis boorde alle hoop op een eigen club de grond in. Immers de Nederlandse Voetbalbond (N.V.B.) verleende geen toestemming voor zogenoemd wild voetbal. Er mocht van de N.V.B. slechts worden gespeeld tegen verenigingen die waren aangesloten bij de N.V.B.. De Haarense voetbalenthousiasten waren echter niet uit het veld te slaan. Daarom bedachten zij het volgende plan.

Een van hen reed dagelijks de melktoer in Oisterwijk waarbij hij goede contacten onderhield met zijn klanten. Tot die klanten behoorde onder andere de broer van de bisschop in ‘s-Hertogenbosch.

U begrijpt wel dat via deze weg de Haarense geestelijkheid snel werd beïnvloed tot meer begrip voor de noodzaak tot oprichting van een echte Haarense voetbalclub.

Ondanks dat de Haarense geestelijkheid nog probeerde, buiten de initiatiefnemers om, zelf een voetbalclub op te richten, gelukt het op 15 juli 1944 “R.K.S.V. Nemelaer” het levenslicht te doen zien tijdens een zeer goed bezochte vergadering. Het door de oprichters aangezochte bestuur bestond uit:

• C. Paymans, voorzitter
• van Loon, penningmeester
• van Osch, secretaris
• Heesters, Th. Bressers, A. van de Loo en W. Vermeer als leden.

Om tactische redenen, ter wille van de pastoor en de kapelaan, kreeg de voetbalclub de naam: “R.K.S.V. NEMELAER”, vernoemd naar het oude Haarense kasteel.

Geel-groen werden als clubkleuren gekozen omdat deze kleuren het kasteel op verschillende plaatsen sierden (o.a. de luiken van de Nemelaer-boerderij waren in deze kleuren geschilderd). In de beginjaren van de vereniging stond de voorzitter van de Oisterwijkse voetbalclub Taxandria (Sjaak de Kort) de Haarense oprichters met raad en daad bij. Shirtjes, broeken e.d. werden vaak van de Oisterwijkse vereniging geleend.

Ook andere problemen moesten direct na de oprichting regelmatig worden overwonnen. Zo moest, in verband het ontbreken van een goed veld dat aan de eisen van de N.V.B. voldeed, worden gespeeld op terreinen van Huize Assisië in Udenhout.
Een veld dat na veel omwegen door Frans Pijnenborg aan Nemelaer beschikbaar werd gesteld, bleek door de N.V.B. niet als geschikt veld te worden gewaardeerd. Een stoppelveld waarvan Janus van den Hurk eigenaar was en dat lag achter de Oude Toren bleek, ondanks dat de vereiste maten iets afweken, als geschikt voetbalveld te worden geregistreerd. Wel moest voor het verkrijgen van de goedkeuring de nodige boter worden gesmeerd. Dit veld, dat werd bijgehouden door Kees Vriens, bleek kwalitatief goed te zijn, zodanig zelfs, dat een Engelse Divisie in 1945 voor het spelen van hun Cupfinal tegen Nemelaer van dit toen besneeuwde veld gebruik maakten. De eerste wedstrijden werden gespeeld tegen tegenstanders uit de omgeving zoals Berkel, Udenhout, Helvoirt, Taxandria, het Groot-Seminarie en FOP, de club van Assisië.

Bij het door Janus van den Hurk beschikbaar gesteld terrein ontbrak wel een fatsoenlijke kleedkamer. Tijn Spoormakers loste dit probleem snel op en stelde zijn garage en werkplaats als kleedkamer beschikbaar. Tijn zorgde er tevens voor dat na zonsondergang kon worden getraind. De koplampen van zijn auto gaven daartoe voldoende verlichting. De uitgaven voor shirts, voetbal en voetbalschoenen waren voor huidige begrippen zeer hoog. (Schoenen fl. 125,- en voetbal fl. 125,-). Direct na de oorlog moesten shirts zwart worden aangeschaft.

Door de nodige organisatie kwam men tot de samenstelling van een elftalcommissie en een vaste kern van eerste en tweede elftalspelers. Het eerste officiële 1e elftal van onze vereniging bestond uit de volgende spelers:

• Dré van Abeelen
• Jan Akerboom
• Rombout Campagne
• Jantje Dankers
• Chris van de Donk
• Jan van Laak
• Gerard Smolders
• Sjef Spoormakers
• Tijn Spoormakers
• Gerard Termeer
• Jo van de Ven
• Kees Vermeer

Om de financiële positie van de vereniging te verbeteren werden in deze periode toneel- en muziekvoorstellingen georganiseerd, die erg veel succes hadden. In 1946, het eerste jaar dat het eerste elftal in de Bondscompetitie speelde, legde zij meteen beslag op het kampioenschap van de tweede klasse van de afdeling Noord-Brabant.